Gilles Peterson’s
odkrywa „Amplified”

DJ, szef wytwórni i wszechstronny muzyczny piorunochron Gilles Peterson jest często nazywany „twórcą smaku” i chociaż ten opis jest z pewnością trafny, wskazuje jedynie na głębię związku urodzonego we Francji londyńczyka z muzyką. Jako nastolatek prowadził własną piracką działalność radiową, pod koniec lat osiemdziesiątych założył dwie niezwykle wpływowe wytwórnie płytowe; obecnie kieruje trzecią wytwórnią i dwoma festiwalami muzycznymi, a jego obowiązki gospodarza w BBC Radio 6 i jego własnym Worldwide FM obejmują od trzech i pół dekady prowadzenie występów didżejskich. Gilles jest poszukiwaczem skarbów, który chętnie dzieli się swoim światowym, przesiąkniętym jazzem i funkiem bogactwem z każdym, kto ma otwarty umysł. Niewielu ludzi zrobiło tyle dobrego, by ukształtować nasze gusta muzyczne.

Peterson dojrzewał muzycznie w złotej erze połowy i późnych lat siedemdziesiątych, kiedy disco i punk trzęsły światem, a uduchowione dźwięki, takie jak „What You Won't Do for Love” Bobby'ego Caldwella czy „Earth, Wind & Fire's ”I Am” wpadały mu w ucho. Zaczął eksplorować światy jazzu, funku i soulu, wkraczając do małych londyńskich klubów – w większości były to tak naprawdę puby lub zaplecza barów – gdzie te utwory były odtwarzane.

„Te kluby były genialne” — promienieje. „A tłum byłby również różnorodny, mieszanka wszystkich kultur. To było wspaniałe w tej muzyce – była to najbardziej wielorasowa rzecz, jaka istniała. A dla mnie jako chłopca mieszkającego na przedmieściach to wszystko było takie ekscytujące. Mieliśmy 14 lub 15 lat, chodziliśmy w te miejsca i staliśmy w kącie, słuchając DJ-ów grających płyty importowane z Ameryki i uczyliśmy się od nich.

Jego chęć dzielenia się muzyką sprawiła, że nadawał nielegalnie jako piracki DJ. „Chciałem promować muzykę, której nie usłyszysz nigdzie indziej. W tamtych latach brytyjski muzyczny duch czasu był bardzo rockandrollowy. Więc jeśli interesowałeś się soulem lub jazz-funkem, byłeś już outsiderem, ponieważ to nie był główny nurt. Czułeś, że jesteś częścią tajnego stowarzyszenia.

Niewielu w branży muzycznej może twierdzić, że stworzyło nowy gatunek, ale Petersonowi się to udało, kiedy on i jego kolega DJ Chris Bangs wymyślili termin „acid jazz” – żartobliwą odmianę „acid house” – jako sposób na odcięcie się od bardziej tradycyjnej sceny jazzowej. „Acid jazz był dla nas pudełkiem, w którym mogliśmy wrzucić wszystkie nasze szalone, eklektyczne pomysły na to, czym mógłby być jazz” – wyjaśnia. Jako wytwórnia płytowa Acid Jazz była orędownikiem tego podejścia prowadzonego przez DJ-ów, a wraz ze swoją następną wytwórnią Talkin’ Loud gościła między innymi Galliano, Incognito, Young Disciples oraz Roni Size & Reprazent.

Jego trzecim i obecnym wydawnictwem jest Brownswood i jasne jest, że wytwórnia stanowi siłę napędową. „Część mnie bardzo zależy na podpisywaniu kontraktów i rozwijaniu artystów” — wyjaśnia. „A jako osoba pracująca w radiu czuję odpowiedzialność, aby co najmniej 70 procent muzyki, którą gram, była nowa, ponieważ ci artyści tego potrzebują.” Niezależnie od tego, czy jest szefem wytwórni, czy DJ-em, jego podekscytowanie bierze się z obserwowania, jak artyści, których odkrył, rozwijają się i dobrze sobie radzą. „Częścią mojej radości jest obserwowanie, jak grupy, które celebrowałem bardzo wcześnie, radzą sobie bardzo dobrze na całym świecie. To trochę jak stawianie pieniędzy na konia.”

Niezależnie od tego, czy słuchasz wersji demo, czy wybierasz muzykę do programu radiowego, doskonały dźwięk jest niezbędny. „Przez jakiś czas wpadłem w zły nawyk słuchania muzyki na kiepskich słuchawkach i przez głośniki laptopa” — przyznaje — „wtedy słuchanie muzyki zaczęło przypominać pracę”. Na szczęście Gilles wziął się w garść i ponownie postawił na najwyższą jakość dźwięku. Mówi, że chodzi o szacunek dla artystów: słuchanie ich pracy w taki sposób, jak zamierzono.

Wspomina, jak kilka lat temu dźwięk hi-fidelity w jego studiu dał jemu i jego matce dawkę czystych emocji. „Przyjechała z wizytą, a ja chciałem spędzić z nią chwilę, więc włączyłem Take Five Dave'a Brubecka na moim systemie dźwiękowym. I mieliśmy wtedy najbardziej niesamowite wrażenia, moja mama i ja, podczas solo na perkusji – był to po prostu magiczny moment zamknięcia oczu i słuchania muzyki.”

Ostatnio poszukiwania Petersona zaprowadziły go głęboko w muzykę Guadalupe i Martyniki, wraz z szeroką gamą scen południowoamerykańskich. „Słuchałem na przykład dużo muzyki północno-wschodniej Brazylii, która jest tak różna od tego, co dzieje się w innych częściach kraju.” I pozostaje optymistą, że takie lokalne sceny zachowają swoją tożsamość pomimo naszego coraz mniejszego świata. „Ludzie odkrywają rzeczy głębsze niż kiedykolwiek. Szukają najbardziej autentycznych, prawdziwych rzeczy i znajdują to.”

Trzy i pół dekady później Peterson pozostaje jednym z najbardziej szanowanych nazwisk w muzyce. Dzięki ciągłemu obciążeniu pracą jako DJ, jego ciekawość i umiejętności kuratorskie są tak silne jak zawsze. „To jak bycie sommelierem lub szefem kuchni” – mówi. „Musisz nadal jeść i nadal pić – nie możesz po prostu wziąć trzech lat przerwy i nadal być w najlepszej formie. Ufam swoim uszom, ponieważ moje uszy nigdy nie przestają pracować.”